sopran
O artyście
Sophie Junker regularnie występuje z najlepszymi dyrygentami, takimi jak Harry Bicket, Laurence Cummings, Christian Curnyn, Masaaki Suzuki czy Stefano Montanari. Uznana przez magazyn „Opera” za „nieodparcie czarującą”, Sophie regularnie współpracuje z Opéra Royal de Wallonie-Liège i Angers-Nantes Opéra. W 2016 r. zadebiutowała w Stanach Zjednoczonych, śpiewając partię Cleis w Sapho Martiniego oraz Hélène w Une éducation manquée Chabriera. W repertuarze ma również role Caio w Ottone in villa Vivaldiego (Kopenhaski Festiwal Operowy) oraz Prozerpiny/Eurydyki w La descente d’Orphée aux enfers Charpentiera (Wigmore Hall i Haga).
Sophie Junker regularnie udziela się jako solistka z Concerto Copenhagen pod dyrekcją Larsa Ulrika Mortensena, La Nuova Musica Davida Batesa, belgijskim zespołem Vox Luminis, Le Concert de la Loge pod dyrekcją Juliena Chauvina, Le Poème Harmonique pod dyrekcją Vincenta Dumestre’a i zespołem Arcangelo Jonathana Cohena. Wykonywała Pasję wg św. Jana Bacha z Ensemble 1704, Grands Motets Lully’ego, a także odbyła trasę koncertową z utworem Vespro a San Marco Vivaldiego z Chœur de Chambre de Namur pod kierunkiem Leonarda Garcíi Alarcóna. Artystka śpiewała również Wielką mszę c-moll Mozarta z zespołem B’Rock oraz Apollo e Dafne Händla z {oh!} Orkiestrą pod dyrekcją Martyny Pastuszki.
Dyskografia sopranistki obejmuje albumy Sacrifices z zespołem La Nuova Musica (Harmonia Mundi), Esther Händla z Laurence’em Cummingsem (Accent), L’Épreuve Villageoise Grétry’ego (Naxos), Secular Cantatas Bacha z Bach Collegium Japan pod Masaakim Suzukim (BIS), Stravaganza d’amore z zespołem Pygmalion prowadzonym przez Raphaëla Pichona (Harmonia Mundi) oraz rolę Kunegundy w Gismondo Leonarda Vinciego (Parnassus Arts Productions). W 2020 r. nakładem wytwórni Aparté ukazał się pierwszy solowy album Sophie Junker, La Francesina. Płyta zdobyła International Classical Music Award, a także Trophée Forum-Opéra.