Oś narracyjną wystawy stanowi refleksja nad ewolucją muzyki postrzeganej jako organiczny, nieukierunkowany proces, będący efektem kulminacji często zupełnie losowych zdarzeń i procesów zachodzących na poziomie kulturowym, geopolitycznym, ekologicznym czy wręcz antropologicznym. Celem wystawy jest nakłonienie odbiorców do refleksji nad muzycznym status quo i wytrącenie z powszechnego dość przekonania o hierarchicznym postępie w tej dziedzinie w którym to muzyka współczesna, wraz z jej instrumentarium. postrzegana jest jako finalny i najdoskonalszy produkt ukierunkowanego, teleologicznego niemalże procesu, w którym to co dawne jakościowo ustępuje temu co nowoczesne.

Aby wybić widzów z rutynowego myślenia o muzycznym postępie, wpisując się jednocześnie w główne hasło Festiwalu jakim jest “muzyka dawna”, wychodząc jednak poza konwencjonalne ramy tego pojęcia, nieco przewrotnie i prowokacyjnie zaprezentujemy trzy alternatywne, spekulatywne scenariusze rozwoju muzyki, manifestowane poprzez trzy instrumenty – artefakty z dawnych czasów, których nie było…

Każdy z artefaktów będzie przyczynkiem do opowiedzenia alternatywnej historii. Poza samym obiektem umieszczonym na stosownym postumencie, obecna będzie również plansza z tekstem / grafikami / rysunkami tłumaczącymi alternatywny kontekst sytuacyjny dla powstania danego instrumentu oraz materiał audio/video demonstrujący dźwiękowy charakter instrumentu.

Dodatkowo w przestrzeni wystawy umieszczona zostanie także plansza z tekstem o całościowym zamyśle i spekulatywnej metodologii, uwypuklająca ewolucyjny, nieukierunkowany charakter rozwoju muzyki i instrumentów.